Συλλογές

Συλλογές από την Πηνελόπη Βολτέρρα. 

Με το έργο της Πηνελόπης Βολτέρρα έχουμε μια προσπάθεια   που διακρίνεται  για την ένταση των διατυπώσεων την αγάπη  για το χρωματικό και την έμφαση στο συμβολικό. Κινούμενη στα όρια των σουρεαλιστικών κατευθύνσεων η ζωγράφος μετασχηματίζει οράματα και εικόνες του υποσυνειδήτου σε συνθέσεις  γεμάτες δυναμισμό και εσωτερικότητα. Θεματογραφικά   το  ενδιαφέρον της συγκεντρώνεται στο συμβολικό θέμα και τη θρησκευτική σκηνή  χωρίς ωστόσο να μένει αδιάφορη για άλλες περιοχές.

Κύριο σημείο αναφοράς της η ανθρώπινη μορφή που άλλοτε εξαυλώνεται και άλλοτε κυριαρχεί με την σωματικότητά της στη ζωγραφική επιφάνεια. Είναι γεγονός ότι η ζωγράφος ξεκινά σχεδόν πάντα από την οπτική πραγματικότητα  και δίνει έργα στο πλαίσιο των παραστατικών τάσεων. Μένοντας πιστή τις περισσότερες φορές στη ρεαλιστική περιγραφή των επιμέρους στοιχείων, φθάνει σε σύνολα που διακρίνονται για την ένταση και τη βιαιότητα της διατύπωσης και κατακτούν έτσι έναν αντιρεαλιστικό χαρακτήρα. Ωστόσο  συχνά χρησιμοποιεί και αφηρημένους τύπους που δίνουν έμφαση σ’αυτόν τον αντιρεαλισμό του συνόλου.

Εχοντας ως αφετηρία τη δύναμη του σχεδίου της και την αμεσότητα του χρώματός της η Βολτέρρα προχωρεί στην αποκάλυψη κοσμικών δυνάμεων και μορφών που ξεπηδούν από το υποσυνείδητο σε μια σύνθεση φόβων και αμφιβολιών εσωτερικής έντασης και μυστηριακού περιεχομένου, συναισθηματικής έκρηξης και υπαινικτικής  διάθεσης. Γιατί στο έργο της Βολτέρρα φαίνεται να κυριαρχούν μορφές και να μορφοποιούνται αγωνίες με ιδιαίτερο τρόπο, στοιχεία που συμπληρώνονται με την προσωπική χρησιμοποίηση του χρώματος, άλλοτε ρεαλιστικού και άλλοτε καθαρά συμβολικού.

Xρώμα και σχέδιο συνεργάζονται σε μια αδιάσπαστη ενότητα με μοναδικό στόχο να αποκαλύψουν εσωτερικά βιώματα, κρυφές επιθυμίες και ανομολόγητους φόβους. Το χρώμα από την μια πλευρά, έντονο και πολλές φορές συμβολικό, επενδύεται ως κύρια αξία στις μορφές της δίνοντας άλλοτε τραγικό και άλλοτε λυρικό περιεχόμενο. Αυτό το έντονο χρώμα, που ενεργοποιείται σε μεγάλο βαθμό από την ιδιαίτερη χρησιμοποίηση του φωτός, κάνει τις μορφές στη ζωγραφική επιφάνεια να λάμπουν και υποβάλει τα μυστηριακά στοιχεία. Με τον τρόπο αυτό ο χώρος γίνεται ενεργό μέρος του συνόλου παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξή του. Πατώντας γερά από την άλλη μεριά στην οξύτητα του σχεδίου της και ξεκινώντας από τα φανταστικά οράματά της δίνει συνθέσεις γεμάτες εκφραστική δύναμη. Εντονες αντιθέσεις και συγκρατημένες κινήσεις, μνημειακές μορφές και υποβλητική ατμόσφαιρα, ανεπτυγμένα τοπία και λυρική διάθεση, ασκητικά πρόσωπα και φλογερά μάτια δίνουν στο έργο της τις όψεις μιας απόκοσμης αλλά τόσο κοντινής πραγματικότητας.

Με ιδιαίτερη αγάπη σε συμβολικά στοιχεία και σε υπερκόσμιες δυνάμεις εκφράζει με τη ζωγραφική της έναν πανθειστικό κόσμο όπου όλα συγκρούονται και όλα συνεργάζονται. Πηγαίο στη σύλληψη και ενεργητικό στην απόδοσή του πρόκειται για έργο που αποδεικνύει δίχως άλλο τη συνέπεια των μορφοπλαστικών επιδιώξεων της ζωγράφου.

Θάνος  Χρήστου, Ιστορικός  Τέχνης
Επίκουρος Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.